Als ik maar beter mijn best doe
Er rust een taboe op het verbreken van contact, zeker als het gaat om breken met familie. Mensen die te maken hebben met destructieve familiepatronen lopen hier geregeld tegenaan.
Is het niet een ander die er een oordeel over heeft als iemand het contact met familie verbreekt, dan heeft diegene dat zelf wel omdat ze het zelf vaak als zwakte zien om uit contact te gaan.
Zelftwijfel en sterke gevoelens en overtuigingen van minderwaardigheid zijn het gevolg.
~ Deze pijnlijke patronen worden voor de betreffende persoon nog schadelijker als diens familieleden na het verbreken van een destructieve liefdesrelatie de kant kiezen voor de ex-partner en zich schuldig maken aan victim blaming. ~
Voor mensen die jarenlang stelselmatig vernederd, gemanipuleerd, bedreigd, geïntimideerd, genegeerd en ontkend worden door familieleden, kan het juist helend zijn om – al dan niet tijdelijk – uit contact te gaan. Het kan meer rust geven en mensen kunnen eindelijk leren leven i.p.v. overleven. Juist door in contact te blijven – in onveiligheid – blijven deze mensen zich blootstellen aan dreiging en hertraumatisering. Ze hebben het nodig om ont-schuldigd te worden, weer op hun eigen intuïtie te vertrouwen en stap voor stap de wereld achter zich te laten waarin ze verscheurd worden door twee werkelijkheden, niet meer wetend wat waar is.
Iedere keer worden oude wonden weer opengereten. Niet alleen de contactmomenten zelf kunnen voor sterke gevoelens van onveiligheid zorgen. Deze mensen staan constant ‘aan’, simpelweg omdat er contact mógelijk is. Het niet weten of en wanneer er contact opgenomen wordt, zorgt voor een constante alertheid. Social media speelt hier ook een rol. Familie die elkaar volgt, reacties mee leest en de mogelijkheid heeft op elkaar te reageren. Het draagt bij aan ‘alertheid’ en gevoelens van onveiligheid.
Wat is helpend?
- Een steunend netwerk om je heen, al is het maar één persoon: bij wie je je niet hoeft uit te leggen of verdedigen, iemand bij wie je je gehoord voelt en bij wie je (h)erkenning vindt. Dat kan een coach of therapeut zijn, maar ook iemand uit de directe omgeving.
- Jij bepaalt of, hoe en wanneer jij contact met familie wilt verbreken. Iemand anders kan met jou meedenken, jou helpen reflecteren, maar het is jouw proces waarin jouw timing en intrinsieke motivatie belangrijk is.
- Er zijn altijd betrokkenen die het lastig vinden dat jij het contact met een familielid hebt verbroken. Jij bent hen geen verantwoording schuldig. Gun jezelf ruimte om tot rust te komen en wat afstand te nemen tot mensen die jou hierop blijven ‘aanspreken’. Het is misschien vervelend of lastig voor hen, en laat dat bij hen. Blijf uit de dramadriehoek!
- Weet dat ruimte creëren voor jezelf ook zelfzorg is. Je bent het waard!
- Verzorg je wonden liefdevol, zodat er littekens op mogen komen.
Het is niet zwak om te breken.
Er is juist veel moed en kracht voor nodig om mensen die je zo liefhebt op afstand te houden.